Op maandag 8 maart 2010 kregen alle 16 buitenlandse werkers met hun 11 biologische kinderen te horen, dat ze van het terrein gezet zouden worden en het land zouden worden uitgezet. Hiervan waren er 9 pleegouders van Marokkaanse kinderen. De reden die werd gegeven was, dat de ouders de kinderen wilden bekeren. Er werd echter geen verklaring gegeven wie, wanneer, waar of hoe dit allemaal was gebeurd. In de afgelopen 10 jaar van het bestaan van VOH is er nooit enige klacht vanuit de Marokkaanse autoriteiten geweest, als het gaat om het welzijn van en de zorg voor de kinderen.

Officieel bericht van Village of Hope

11 maart 2010

Dit is het eerste officiële bericht van de ouders van Village of Hope. Het is geschreven met volledige goedkeuring van alle ouders die op dit moment in ballingschap leven na de uitzetting. Eerdere berichten en commentaren die u kunt vinden op het internet en andere publicaties zijn niet geschreven met officiële goedkeuring van de ouders.

Errol met Adam, de jongen die de afgelopen 10 jaar als zijn eigen zoon was, en Karim een zoon van Herman en Jettie Boonstra, net nadat ze gehoord hebben dat ze hun vader nooit meer zullen zien.

De afgelopen 10 jaar heeft Village of Hope uitmuntende zorg en bijzondere liefde gegeven aan Marokkaanse kinderen. Het unieke zorgmodel wat VOH biedt, houdt in dat in gezinsverband voor de kinderen gezorgd werd, waarbij ze in een gezin met vader en moeder opgroeiden. Dit is anders dan het meer traditionele model van een weeshuis met slaapzalen en algemene verzorgers. VOH heeft altijd gewerkt met volledige kennis en goedkeuring van de Marokkaanse autoriteiten, voor wie het overduidelijk was dat de buitenlandse werkers Christenen waren. Het was voor hen vanaf het begin bekend dat de kinderen op zouden groeien in een islamitische wereld met christelijke ouders, en dat ze tegelijkertijd grootgebracht zouden worden als volwaardige Marokkaanse burgers, met kennis van de cultuur en taal, met liefde voor hun land en met onderwijs en kennis van de Islam.

Op maandag 8 maart kregen alle 16 buitenlandse werkers met hun 11 biologische kinderen te horen, dat ze van het terrein gezet zouden worden en het land zouden worden uitgezet. Hiervan waren er 9 pleegouders van Marokkaanse kinderen. De reden die werd gegeven was, dat de ouders de kinderen wilden bekeren. Er werd echter geen verklaring gegeven wie, wanneer, waar of hoe dit allemaal was gebeurd. In de afgelopen 10 jaar van het bestaan van VOH is er nooit enige klacht vanuit de Marokkaanse autoriteiten geweest, als het gaat om het welzijn van en de zorg voor de kinderen.

De Marokkaanse autoriteiten hebben geen enkel bewijs geleverd voor de aanklacht en ze gaven de ouders slechts enkele uren de tijd om wat spullen te pakken en aan hun kinderen uit te leggen dat ze hun ouders waarschijnlijk nooit meer zouden zien.

Deze actie tegen VOH maakte deel uit van een landelijke campagne tegen christenen die in Marokko wonen. VOH is ervan op de hoogte dat de Marokkaanse wet mensen verbiedt een ander geloof dan de Islam te onderwijzen en men heeft dan ook altijd geprobeerd om volgens deze wet te leven en men erkent het recht van de autoriteiten om een dergelijke wet te bekrachtigen. Alle ouders, vrijwilligers en bezoekers van VOH werden verzocht om een verklaring te tekenen waarin staat dat zij zich ondergeschikt maken aan de Marokkaanse wet die evangelisatie verbiedt. Een kopie van deze verklaring treft u hieronder aan. VOH weerlegt de aantijging die jegens de staf is gedaan . We stellen daar tegenover dat de autoriteiten altijd op de hoogte zijn geweest van onze christelijke ethos en dat de autoriteiten gedurende de afgelopen 10 jaar kinderen onder toezicht en zorg van VOH hebben geplaatst. Het is ook een ernstig feit dat ons geen kans op een eerlijk juridisch proces is gegeven om deze beslissing en actie aan te vechten.

Het uitzettingsproces was één van de meest pijnlijke situaties die je je maar kunt voorstellen. De Marokkaanse autoriteiten brachten alle kinderen bij elkaar in het schoolgebouw en vertelden hen wat er stond te gebeuren, zonder dat hun ouders aanwezig waren. Daarna moesten de ouders aan de geschokte en verwarde kinderen vertellen wat er zou gaan gebeuren. Sommige kinderen zijn al tien jaar bij hun ouders en het trauma wat erop volgde was eigenlijk niet te beschrijven. VOH wil duidelijk stellen, dat gedurende het uitzettingsproces niemand van de Marokkaanse autoriteiten de kinderen of de stafleden slecht behandelde. De Marokkaanse autoriteiten hadden ook een team van verzorgers klaarstaan, die, hoewel onbekend voor de kinderen, hen op zouden vangen en tijdelijke zorg zouden gaan verlenen. Echter, de ouders hebben geen idee wat er met hun kinderen gaat gebeuren en hoe het nu met ze gaat. Ook kunnen ze geen enkel contact hebben met de Marokkaanse autoriteiten.

VOH heeft begrip voor de actie van de autoriteiten met betrekking tot de uitzetting van 'zendelingen' als er overduidelijk bewijs is dat zij het Evangelie prediken. Echter, zij ervaren dat de actie tegen hen ongegrond is en volledig onrechtvaardig.is. VOH is géén zendingsorganisatie en bestaat slechts om liefde, zorg, onderwijs en opvoeding te geven aan Marokkaanse kinderen. Wij ervaren deze actie tegen VOH onderdeel is van een landelijke campagne, maar er is absoluut niets legaals aan de actie die tegen VOH is gevoerd.

De ouders van VOH willen hun liefde voor het Koninkrijk en de mensen van Marokko benadrukken en zijn bang dat deze actie van de autoriteiten de uitstekende naam van Marokko voor lange termijn zal schaden. Marokko wordt door het westen gezien als een gematigde veilige Islamitische staat, die voortdurend streeft naar vooruitgang als het gaat om sociale onderwerpen. De Koning is een drijvende kracht geweest achter al deze positieve hervormingen en hij moet dan ook geprezen worden voor alles wat hij gedaan heeft ter verbetering van het leven van zijn onderdanen. Echter, acties als deze zullen het imago van Marokko schaden en kunnen een schadelijk effect hebben op investeringen van buitenaf, buitenlandse hulp en toerisme. Als men het idee krijgt dat niet-islamitische gasten en organisaties geleid door buitenlanders in Marokko een doelwit worden, vrezen we voor het effect wat dat op het land kan hebben. Belangrijke relaties met de EU en andere handelspartners en steunverstrekkers kunnen onder druk komen te staan, tenzij er onderhandelingen mogelijk blijken te zijn. VOH heeft met behulp van internationale investeerders miljoenen Marokkaanse dirhams geïnvesteerd in infrastructuur, zorg voor kinderen, werkgelegenheid aan Marokkanen en de lokale economie. Al dit werk is binnen een paar uur tenietgedaan. Welk signaal wordt er op deze manier afgegeven aan anderen die willen bijdragen aan de ontwikkeling van Marokko, hetzij door handel, ontwikkelingswerk of gewoon als toerist?!

Het enige wat de ouders willen is weer herenigd te worden met hun kinderen. Elk ouderpaar is bereid terug te gaan naar Marokko om door te gaan met het zorgen voor de kinderen en te leven onder de wet en autoriteit van de Staat. Eventueel zijn de ouders ook bereid om te onderhandelen over mogelijkheden om de kinderen op te voeden en te verzorgen in het land van herkomst van de ouders. Als ouders verzoeken we de Marokkaanse autoriteiten om een dialoog met ons aan te gaan over het toekomstig welzijn van en zorg voor onze kinderen.

Zonder schaamte richten wij ons openlijk en direct tot de Koning, die zelf ook een vader is, en vragen hem om zijn hart te laten spreken en om hulp om tot een overeenstemming te komen en de kinderen te herenigen met de enige ouders die zij kennen.

We doen ook een oproep aan al onze supporters over de hele wereld om niet op een ongepaste wijze op deze situatie te reageren en het internet of andere media niet te gebruiken om aanstootgevende dingen te zeggen over de autoriteiten. Wij, de pleegouders zijn de enigen die in deze situatie met recht kunnen spreken namens onze kinderen en we zijn bezig een team van mensen te vormen die we vertrouwen om namens ons onze boodschap door te geven. Als u commentaar hebt geleverd of acties bent begonnen die niet door de ouders zijn goedgekeurd, vragen we u dringend die te stoppen en de informatie te verwijderen die u op publieke wijze hebt bekendgemaakt.

Wanneer u uw hulp wilt aanbieden, of wanneer je toegang hebt tot invloedrijke personen, neem dan contact op met één van de volgende mensen:

Verenigde Staten van Amerika
Allen Wolf
Tel: 310-314-3960
allen@morningstarpictures.com

Verenigd Koninkrijk
Mark Johnston
Pioneer People Wirral
Tel: 0798 654 0930
mcwirral@yahoo.co.uk
To make a donation:
http://www.justgiving.co.uk/pioneerpeople

Nederland
Herman Boonsta
Zie Contact pagina

Zuid-Afrika
Errol Muller
Tel: 0027 845 158 968
venita5045@swissmail.org

Frankrijk
Michael Paita
La Gerbe
Tél : 01 34 75 56 15
michael.paita@lagerbe.org

Als ouders kunnen we niet gewoon weglopen van deze situatie. We moeten ons 100% inzetten om er zeker van te zijn dat onze kinderen veilig zijn en om te zorgen dat ze uiteindelijk aan ons worden teruggegeven. We doen een oproep tot internationale steun om ons te helpen actie te voeren tegen deze onrechtvaardige beslissing. We hebben hard geld nodig om te voorzien in levensonderhoud van gezinnen die van hun huis verdreven zijn, ondersteuning voor onze Marokkaanse werkers die zonder inkomen zijn komen te zitten, rechtsbijstand, reiskosten voor de staf van en naar hun thuisland en fondsen om deze situatie aan te vechten zolang als het duurt. Nogmaals, neemt u alstublieft contact op met bovenstaande personen indien u financieel of op welke wijze ook wilt ondersteunen.

We eindigen met slechts 1 verhaal om iedereen duidelijk te maken wat de impact is van alles wat er is gebeurd.

Simo kwam op VoH als ernstig ziek babietje. Hij was het kind van een alleenstaande tienermoeder die geestelijke gezondheidsproblemen had. Zij liet hem achter op VOH op de dag dat hij geboren werd, in een zeer slechte conditie. Al na een paar uur ontwikkelde hij ademhalingsproblemen, en werd hij zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gebracht. Daar stopte hij met ademhalen, maar hij werd gereanimeerd door een Nederlandse verpleegkundige. Simo bleef 8 weken in het ziekenhuis en werd door de Marokkaanse autoriteiten weer in zorg en bewaring van VOH gegeven. Toen hij terugkwam was hij zwaar ondervoed, en was zijn lichamelijke toestand bijzonder slecht. Hij kon geen voedsel binnenkrijgen, behalve via een slangetje, en dan alleen maar met heel kleine beetjes tegelijk. Hij woog slechts 2.79 kilo, minder dan zijn oorspronkelijke geboortegewicht. Simo knapte langzaam op en ontving gedurende enkele maanden 24 uur per dag één-op-één medische zorg van onze gekwalificeerde Nederlandse en Engelse verpleegkundigen. Toen Simo eenmaal begon toe te nemen in gewicht en toen zijn gezondheid verbeterde, werd hij permanent geplaatst in een VOH gezin, waar hij liefde ontving en alles wat een baby verder nodig heeft. Hij is het afgelopen jaar bij zijn nieuwe ouders en 9 broertjes en zusjes gebleven, tot aan de dag dat zij Marokko werden uitgezet. Simo bleek een ernstige hersenverlamming te hebben, met de daarbij horende complicaties. Echter, met strikte medicatie en zorg van zijn ouders en onze verpleegkundigen werd hij een blij gezond jongetje met een toekomst en hoop.

Zonder de directe tussenkomst van VOH zou Simo zijn overleden. Op het moment dat zijn ouders Marokko werden uitgezet van VOH was hij een blij en heel gezond jongetje, die, ondanks zijn zware handicap, goed verzorgd werd en bij zijn ouders en broers en zussen geliefd was als een zoon en broertje. We kregen de eerste dag na de uitzetting van zijn ouders, helaas bericht dat Simo een bijzonder slechte eerste nacht had gehad, en dat binnen 15 uur nadat zij van hem waren losgerukt, hij naar het ziekenhuis was gebracht voor zorg, aangezien de tijdelijke Marokkaanse staf niet in zijn behoeften kon voorzien. We willen nogmaals benadrukken dat Simo niet ziek was op het moment dat zijn ouders werden weggehaald. Maar hij heeft een speciaal dieet nodig, speciale medicijnen en speciale zorg om er zeker van te zijn dat hij gezond blijft. We hopen dat hij deze bijzondere hulp zal blijven ontvangen, en dat mensen zullen worden toegestaan om hem te bezoeken en vast te houden, tegen hem te praten en hem te laten weten dat hij nog steeds geliefd is. Uiteindelijk is het liefste wat we zien dat Simo weer teruggegeven zal worden in de armen van zijn liefhebbende ouders, broers en zussen, en weer verder kan opgroeien in een omgeving van liefde en hoop die hij zo verdient.

Simo met zijn moeder en twee zussen direct nadat ze de mededeling over de uitzetting gekregen hadden.

We hebben nog 32 verhalen te vertellen en die zullen we blijven vertellen totdat een rechtvaardige beslissing zal zijn gemaakt. Dit heeft niets te maken met Islam tegenover Christendom, dit gaat over families die uit elkaar gerukt zijn, wanhopige kinderen waarvan de levens verwoest zijn en ouders van wie de harten gebroken zijn. We roepen om Rechtvaardigheid!

God zegene u en wij willen u danken voor uw gebeden en de ontelbare tekenen van vriendelijkheid die we reeds ontvingen. Blijf alstublieft aan onze zijde staan!

De ouders in ballingschap, gescheiden van hun prachtige Kinderen.

The Village of Hope Children

The Village (mountainview)

Boonstra Family

Muller family